ഞാന്‍ ഒന്ന് തൊട്ടോട്ടേ......? (കഥ)

വെള്ളത്തുണിയില്‍ പൊതിഞ്ഞ ആറടി നീളമുള്ള പൊതിക്കെട്ടു ആംബുലന്‍സില്‍ നിന്നിറക്കുമ്പോള്‍ ഹൃദയത്തിനുള്ളിലൂടെ,  മിടിപ്പുകള്‍ പകുത്തുകൊണ്ട് ഒരു കൊള്ളിയാന്‍ മിന്നിയകന്നു പോയി. ശാപം പേറിയ ആ നിമിഷം എങ്ങും കനത്ത കറുപ്പ് വ്യാപിച്ചിരുന്നു. പൂമുഖ തൂണിലേക്ക് വരെയേ ഓടിയെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
തളര്‍ന്ന കാലുകള്‍ക്ക് പകരം തൂണിലമര്‍ന്ന കൈകള്‍ ശരീരം താങ്ങാന്‍ വിഫലശ്രമം നടത്തി. വീഴുമ്പോള്‍ താങ്ങിയ രമണി അമ്മായിക്ക് വെളിവ് കെട്ട ഒരു പുഞ്ചിരി നല്‍കാന്‍ ശ്രീജ മറന്നില്ല. അമ്മായിയെ ഒരു പാട് നാളായി കാണുന്നതാ. മുരളിയേട്ടന്റെ വിയോഗം ഞൊടിയിട അവള്‍ മറന്നപോലെ തോന്നി. കറുത്തിരുണ്ട മുഖത്തോടെ, അമ്മായിയും നാത്തൂന്‍ വത്സലേടത്തിയും കൂടി താങ്ങി എഴുന്നെല്‍പ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ വെള്ളത്തുണിക്കുള്ളില്‍, താങ്ങിയെടുക്കപ്പെട്ട കൈകളില്‍, നിലം തൊടാതെ മുരളിയേട്ടന്‍ അടുത്ത് വരുന്നത് കണ്ടു. ദേഷ്യം വന്നാല്‍ തന്നെ പോലും ദേഹത്ത് തൊടാന്‍ സമ്മതിക്കാത്ത ആളാണ്. രാവിലെ ചോദിച്ചതിനൊന്നും മറുപടി തരാതെ മൌനപ്പെട്ടിറങ്ങി  പോകുമ്പോള്‍ ഇന്നു രാത്രി തന്നെ ഒപ്പം കിടത്തുകപോലും ചെയ്യില്ലാന്ന് തീര്ച്ചപ്പെടുത്തിയതാണ്. എന്നിട്ടിപ്പോള്‍ എത്ര കൈകളാണ് ആ ശരീരത്തില്‍ തൊട്ടിരിക്കുന്നത്.

‘ഇതൊന്നും മുരളിയേട്ടന് ഇഷ്ട്ടമല്ലാട്ടോ....ദേഹത്ത് തൊടരുത്.....’ ആര് കേള്‍ക്കാന്‍..ചിലര്‍ ദേഷ്യം കലര്‍ന്ന അറപ്പോടെ തന്നെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു. തലയ്ക്കു മുകളിലൂടെ വെളുത്ത തുണിക്കെട്ട് തന്നെ കടന്നു പോകുമ്പോള്‍ ആരുടെയോ കാലുകള്‍ ശക്തിയായി തന്റെ നാഭിയില്‍ പതിക്കുന്നത്, കരള്‍ പിടയുന്ന വേദനയോടെ ശ്രീജ അറിഞ്ഞു. ‘അമ്മേ...’ എന്ന അലര്‍ച്ച പുറത്തേക്കു വന്നില്ല. കാലുകള്ക്കൊപ്പം അകന്നു പോകുന്ന നീലക്കരയുള്ള വെളുത്ത മുണ്ടും കറുത്ത ഹാഫ്ഷൂവും മിന്നായം കണ്ടത് ചുടു കണ്ണുനീരിനിടയിലൂടെയാണ്. അറിയാതെ കൊണ്ടതോ അതോ തോഴിച്ചതോ....?

‘അതിനെ അങ്ങോട്ട്‌ മാറ്റിയിരുത്ത്...’ ആരോ ഒച്ചയെടുക്കുന്നത് കേട്ടു.

തന്നെപ്പറ്റിയാണോ ആ ആക്രോശം എന്ന് ശ്രീജ അന്ധാളിക്കാതിരുന്നില്ല. കത്തിച്ചു വച്ച ഓട്ടുവിളക്കിന് മുന്‍പില്‍ മുരളിയേട്ടനെ കിടത്തുമ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ രണ്ടുപേരും ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു ഒരു വശം പിടിച്ചു. അടിവയറ്റില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന അസഹനീയമായ വേദന താങ്ങി പിടിച്ചു ശ്രീജ മുരളിയേട്ടനരുകിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. കറുത്ത ഷൂവിട്ട നീലക്കരയുള്ള മുണ്ടുടുത്ത ആളിനെ കടന്നു പോകുമ്പോള്‍ അറിയാതെ മുഖം അയാള്‍ക്ക്‌ നേരെ ഉയര്‍ന്നുപൊങ്ങി. ശ്രീധരേട്ടന്‍...... ! അയാള്‍ ക്രൂദ്ധനായി അവളെ നോക്കി പല്ല് ഞെരിച്ചു നിന്നു. തന്നെ എപ്പോഴും വാത്സല്യത്തോടെ മാത്രം നോക്കിയിട്ടുള്ള, മോളെ... എന്ന് മാത്രം വിളിച്ചിട്ടുള്ള ശ്രീധരേട്ടന്‍...!

‘അശ്രീകരം....’ കൈകളുയര്‍ത്തി, മുരളിയേട്ടന്റെ ദേഹത്ത് തൊടുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പേ, കറുത്ത് കുറുകിയ ഏതോ ഒരു സ്ത്രീ ഒരു ശീല്‍ക്കാരത്തോടെ പല്ല് ഞരിച്ച്, മുഖം തിരിച്ചു.

‘മാറിയിരിക്ക്..തൊടണ്ട....’ വീണ്ടും ആക്രോശം.

എന്താ തൊട്ടാല്‍...? എന്താണ് എല്ലാവരും ഇങ്ങനെ..? ഇതെന്‍റെ മുരിളിയേട്ടനാ..... ഇടയ്ക്കിടെ പാതി തെളിഞ്ഞു വരുന്ന ബോധത്തില്‍ അവള്‍ ചിന്തകള്‍ ഭ്രാന്തമായി അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞു. മുരളിയേട്ടനെ തൊടാനുയര്ത്തിയ കൈകള്‍ പിന്‍വലിക്കുന്നതിനിടയില്‍ കൂട്ടംകൂടി നിന്ന ആളുകളിലേക്ക്‌ അവളുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ ആശ്വാസത്തിനായി തേടി. പുച്ഛവും അമര്‍ഷവും ഇടകലര്‍ന്ന കറുത്തിരുണ്ട,കരുണയില്ലാത്ത മുഖങ്ങള്‍ മാത്രമാണവളെ ചുറ്റും കാത്തു നിന്നിരുന്നത്. എങ്ങും കൂരിരുള്‍ പരക്കുന്നത് പോലെ... തനെന്തോ വല്ല്യ തെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതായി ശ്രീജയ്ക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങി. മുരളിയേട്ടനും കത്തിച്ചു വച്ച നിലവിളക്കും കൂട്ടം കൂടി നില്‍ക്കുന്ന ആള്‍ക്കാരും വീടും മച്ചും ആകെ അവള്‍ക്കു ചുറ്റും നിന്ന് പ്രതികാരദാഹത്തോടെ കറങ്ങി. ഒരു പുകപടലം ഉരുണ്ടു മറിഞ്ഞു പോകുന്നത് പോലെ... അത് ചിന്തകള്‍ തെളിയിക്കുകയും മിക്കപ്പോഴും അവ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. നനഞ്ഞോഴുകുന്ന മിഴിതുമ്പിനു മുന്നില്‍ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ മുരളിയേട്ടന്‍ മാത്രം ഇടയ്ക്കിടെ ആശ്വാസമായി നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു. വെള്ളത്തുണിയില്‍ മുഖം മാത്രം പുറത്തുകാട്ടി അടങ്ങി ഒതുങ്ങി കിടക്കുന്ന മുരളിയേട്ടന്റെ രൂപം കണ്മുന്നില്‍  തെളിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴൊക്കെ അവളുടെ നിയന്ത്രണമറ്റുപോയി.

‘എന്തിനാ മുരളിയേട്ടാ ഇതു ചെയ്തത്..? ഈ കുരുന്നുകളെയും കൊണ്ട് ഞാനൊറ്റയ്ക്കിനി എത്രകാലം...........’ സഹിക്കാനാവാതെ അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ തേങ്ങി. മൂത്തവന്‍ കൊച്ചുമോന്‍ അമ്മയുടെ കരച്ചില്‍ നേരിടാനാവാതെ മേല്ലെയെഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി പൊരിവെയിലില്‍ ലയിച്ചു.

‘കൊച്ചുമോനേ...ഡാ.... വെയില് കൊള്ളല്ലേ......’ സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്ക് ശ്രീജ തെല്ലിട മടങ്ങി വന്ന നിമിഷം. വീണ്ടും മുരളിയേട്ടന്റെ വെള്ള പുതച്ച മുഖം കണ്മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞപ്പോള്‍ ‘അയ്യോ’ എന്ന ശീല്കാരം അവളില്‍ നിന്ന് അറിയാതെ ഉയര്‍ന്നു.

‘എന്തിനാ മുരളിയേട്ടാ...ഇത് ചെയ്തത്............’ അവള്‍ വീണ്ടും തേങ്ങാന്‍ ഭാവിക്കുകയായിരുന്നു.

‘ഓരോന്ന് വരുത്തി വച്ചിട്ട് കിടന്നു മോങ്ങുന്നോടി പിഴച്ചവളെ....?’ ശക്തമായ അലര്‍ച്ചയായിരുന്നു പിന്നില്‍. പിന്തിരിയുമ്പോള്‍, തന്റെ തലമുടിക്കുത്തില്‍ കടന്നു പിടിക്കാന്‍ വന്ന ബാലിഷ്ടമായ കൈകളെ ആരോ തടയുന്നതു കണ്ടു.

‘എണീറ്റ്‌ പോണുണ്ടോ ഇവിടുന്ന്.....കൂത്തിച്ചിമോളേ....’ വീണ്ടും അതെ ശബ്ദമാണ്. മിഴിനീര്‍ തുടച്ചു, നോട്ടമെത്തുമ്പോള്‍ ക്രൂദ്ധനായി നില്‍ക്കുന്ന മധുവിനെ കണ്ടു. അവനാണോ തന്നെ പിഴച്ചവളെ എന്ന് വിളിച്ചത്..? ശ്രീജയ്ക്ക് വിശ്വസ്സിക്കാനായില്ല. ഈ വീട്ടില്‍ വന്നു കയറിയ കാലം മുതല്‍ ചേച്ചീന്ന് മാത്രം വിളിച്ചിട്ടുള്ള മുരളിയേട്ടന്റെ പൊന്നനുജനു ഒരു നേരം ഇരുണ്ടു വെളുത്തപ്പോള്‍ താന്‍ എങ്ങനെ പിഴച്ചവളായി....!

‘പിഴച്ചവള്‍... താന്‍ പിഴച്ചവളായതെങ്ങിനെ....എങ്ങനെ...?  ആയിരം വട്ടം ആ ചോദ്യം ശ്രീജയ്ക്ക് ചുറ്റും ഉത്തരമല്ലാതെ കൂരമ്പ്‌ കണക്കെ പാഞ്ഞു വന്നു. മുരളിയെട്ടനെ മാത്രം സ്നേഹിച്ചും സ്വയം സമര്‍പ്പിച്ചും ജീവിച്ച ഞാന്‍ എങ്ങനെ പിഴച്ചവളായി...?’ ഒരു പരപുരുഷനും ഇന്നുവരെ അനാവശ്യമായി സ്പര്‍ശിക്കാന്‍ പോലും ഇടകൊടുക്കാതെ ജീവിച്ചിട്ടും താന്‍ പിഴച്ചവളായതെങ്ങിനെ...?   ...എങ്ങനെ... എങ്ങനെ...?  ഉറക്കെയുറക്കെ ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു ശ്രീജയ്ക്ക്... ഇടയ്ക്കിടെ മറഞ്ഞു പോകുന്ന ബോധം അവളെ ഒന്നിനും ത്രാണിയില്ലാതാക്കി. തന്നെ ചൊല്ലി അപരചിതനുമായി ബലാബലം നില്‍ക്കുന്ന മധുവിനെ ദയനീയമായി നോക്കി അവള്‍ ദയാവായ്പ്പിനായി മൌനമായി കേണു.

‘ഇതൊരു മരണ വീടാണ്...കണക്കൊക്കെ പിന്നെ തീര്‍ക്കാം...’ ആരോ മധുവിനോട് ആക്രോശിച്ചതിനു പിന്നാലെ അയാള്‍ ചവിട്ടിത്തുള്ളി ഇറങ്ങി പോകുന്നത് ശ്രീജ മിന്നായം നോക്കി.

ഇറങ്ങി പോകുന്ന മധുവിനെ കടന്ന്, ഖദര്‍ ധരിച്ച രണ്ടുമൂന്നു പേര്‍ എത്തി വിനയപുരസരം നിന്ന് റീത്ത് വയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

‘ഇന്നലെ രാവിലെയും കൂടി ഞാന്‍ കണ്ടുവെന്നു തോന്നുന്നു...എങ്ങനായിരുന്നു...? ‘ കൈത്തലം കൊണ്ട് ചുണ്ടുകള്‍ മറച്ച് തൊട്ടടുത്ത്‌ നിന്ന ആളിനോട്‌ കദര്‍ധാരി അടക്കം ചോദിച്ചു.

‘വിഷം കഴിച്ചായിരുന്നു.’ ആരോ തിരികെ അടക്കം പറയുമ്പോള്‍ അയാള്‍ അയ്യോ എന്ന മട്ടില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ കൊട്ടുന്നത് കണ്ടു. നമജപങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ ശ്രീജ ചെവി പരമാവധി അവരിലേയ്ക്ക് കൂര്‍പ്പിച്ചു.

‘കുറച്ചുകാലം മുന്‍പ് ബോംബെയ്ക്കൊക്കെ ലോറി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആളല്ലേ...?’  അയാള്‍ വീണ്ടും ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചെവി കടിച്ചു.

‘നേരത്തെ......ഇപ്പോ രണ്ടു വര്‍ഷമായി ഗള്‍ഫില്‍ ഡ്രൈവറായിരുന്നു.....ലീവിന് വന്നിട്ട് ഒരു മാസമേ  ആയുള്ളൂ...’

‘ന്താ.. കാര്യമെന്നറിയാമോ?..’

‘ഭാര്യയ്ക്ക് നല്ല സുഖമില്ലായിരുന്നു... ഒരാഴ്ചയായി ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ആയിരുന്നെന്നു തോന്നുന്നു....ടെസ്റ്റ്‌ റിസള്‍ട്ട് വന്നത് മുതല്‍ മുരളി ആകെ വിഷമത്തിലായിരുന്നു...........’

‘ആണോ...’

‘വാ പറയാം....’ ആരൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു. പോയവര്‍ക്കൊപ്പം ചോദ്യോത്തരങ്ങളും പുറത്തേക്ക് പോയി അപ്രത്യക്ഷമായി.

ശ്രീജ ഒന്നും പിടികിട്ടാതെ പലരെയും മാറിമാറി നോക്കി. അല്‍പ്പസ്വല്‍പ്പം രോഗങ്ങളൊക്കെ ആര്‍ക്കാണില്ലാത്തത്..? തനിക്കൊരു പനിയും തളര്‍ച്ചയും വന്നതിനാണോ മുരളിയേട്ടന്‍ ഈ കടുംകൈ ചെയ്തത്...? ടെസ്ടുകളൊക്കെ ചെയ്തു കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്ന് മുരളിയേട്ടന്‍ തന്നെയല്ലേ തന്നോട് പറഞ്ഞത്... എന്നിട്ടിപ്പോ...വരുന്നവനും പോകുന്നവനുമൊക്കെ വല്ലാത്ത സൂകേട്‌ തന്നെ... കാരണം മറ്റെന്തോ ആണ്. അത് കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ കുറ്റങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ തന്റെ തലയില്‍ വച്ച് കെട്ടുകയാണോ ഇവറ്റകള്‍...? ഒന്ന് തലകറങ്ങി വീണു ആശുപത്രിയില്‍ പോകേണ്ടി വന്നതു കാരണമാണോ താന്‍ പിഴച്ചവളായത്..? അതുകൊണ്ടാണോ താന്‍ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിച്ച മുരളിയേട്ടന്‍ ഈ കടുംകൈ ചെയ്തത്...? ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടാതെ ശ്രീജയുടെ ചിന്തകള്‍ ചുറ്റുമുള്ള ബഹളങ്ങളില്‍ മുങ്ങി, മെല്ലെ മയക്കത്തില്‍ ഒതുങ്ങി.

‘അമ്മേ....’ ആരോ അകലെ നിന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌ പോലെയേ ശ്രീജയ്ക്ക് ആദ്യം തോന്നിയുള്ളൂ.

‘അമ്മെ....’ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ, പതുങ്ങിയ ആ വിളി വീണ്ടും അവളുടെ പ്രജ്ഞ തെളിച്ചു. കൊച്ചുമോനാണ്. കുറെ നേരമായി എവിടെയോ ലയിച്ചുപോയിരുന്നതിനാല്‍ എല്ലാം മറന്ന കൂട്ടത്തില്‍ അവനെയും....

അവള്‍ അവനെ വാരി മടിയില്‍ വച്ച് ഇടതടവില്ലാതെ തേങ്ങി....

‘അമ്മേ......’ തേങ്ങലിനോടുവില്‍ അവന്റെ വിളി വീണ്ടും വന്നു. ജിജ്ഞാസ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച കണ്‍കോണൂകളിലേക്ക് അവള്‍ വാല്‍സല്ല്യത്തോടെ ചോദ്യരൂപത്തില്‍ തെല്ലിട നോക്കാന്‍ മറന്നില്ല.

‘അച്ഛന്‍ മരിച്ചത് അമ്മ കാരണമാണോ....?’ നാമജപങ്ങളില്‍ അലിഞ്ഞിരുന്ന പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ആ ചോദ്യം വീണ്ടും മിടിപ്പുകളെ പകുത്തു കൊണ്ട് വെള്ളിടിയായി അലറിപ്പാഞ്ഞു വന്നു.

ആരുപറഞ്ഞു...? ആയിരം തവണ ചോദിച്ചെങ്കിലും ചോദ്യം പുറത്തേക്കു വന്നില്ല.....അധരങ്ങള്‍ കണ്ണീരിനാല്‍ നനഞ്ഞു വിറ കൊണ്ട് തെറിച്ചു നിന്നു.

‘അമ്മയ്ക്ക് എയിഡ്സാണോ....?’

‘ങേ.....ആരാടാ....ഇതു പറഞ്ഞത്.....?’ അവള്‍ അവനെ വാരി കുലുക്കികൊണ്ട്‌ വിറയാര്‍ന്നു ചിലമ്പി.

‘മധുമാമന്‍ ദേഷ്യപ്പെട്ടു ഒരാളോട് പറയുന്നത് കേട്ടതാ...അമ്മ ചീത്തയായിരുന്നതുകൊണ്ടാ അച്ഛന്‍ മരിച്ചതെന്ന്......’

കൈകള്‍ അയഞ്ഞു കൊച്ചുമോന്‍ തറയിലേയ്ക്ക് ഊര്‍ന്നു വീഴുന്നത് ശ്രീജ അറിഞ്ഞില്ല.... ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ശരീരത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞെത്തിയ അതേ തളര്‍ച്ച വീണ്ടും അരിച്ചെത്തുന്നതവള്‍ ഉള്കിടിലത്തോടെ അറിഞ്ഞു. എയിഡ്സ്.....!   തനിക്കോ...... ലോറിയുമായി ദേശങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ കറങ്ങി നടന്ന മുരളിയേട്ടന്റെ മാത്രം സാമീപ്യം കാത്തിരുന്നു  ജീവിതം കളഞ്ഞ തനിക്കു എയിഡ്സോ...? വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവള്‍ മുഖം പൊത്തി തറയില്‍ കമഴ്ന്നു.

നേരം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. എത്ര നേരം മുഖം പൊത്തി കമഴ്ന്നിരുന്നു എന്ന്‍ അവള്‍ക്കറിയില്ലായിരുന്നു. കര്‍പ്പൂരത്തിന്റെയും സാമ്പ്രാണിത്തിരിയുടെയും രാമച്ചത്തിന്റെയും നെയ്യുടെയും മണം ഒന്നിടവിട്ടും കൂടിച്ചേര്‍ന്നും അസ്വസ്ഥത പരത്തി കടന്നു വന്നു, പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ശക്തി കുറഞ്ഞ, നോക്കി വായിക്കുന്നതു പോലെയുള്ള മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളും നിര്‍ദേശങ്ങളും അവ്യക്തമായി ചുറ്റിലും കറങ്ങി കറങ്ങി ഏറെനേരം നിന്നു.

‘ഇനി എടുക്കാം...’ ആരോ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി. പെട്ടെന്നുയര്‍ന്ന തേങ്ങലുകള്‍ ശ്രീജയെ തെല്ലുണര്ത്തി. മുരളിയേട്ടന്‍ പോകുവാണോ...? അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പുയര്‍ന്നു..... മുരളിയേട്ടന്‍...എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച്.....തന്നെയും മക്കളെയും ഇട്ടെറിഞ്ഞു...ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്ത ലോകത്തേക്ക്....

സ്വന്തം കൈകള്‍ മുഖത്ത്നിന്ന് മാറ്റുമ്പോള്‍ കൈകളും കവിളുകളും കണ്ണുനീരില്‍ ഒട്ടി ഒന്നായിരിക്കുന്നതവള്‍ അറിഞ്ഞു. വെള്ളമുണ്ടുകള്‍ ചുറ്റും കൂടി നിന്ന് മുരളിയെട്ടനെ എടുക്കുവാന്‍ അച്ചടക്കത്തോടെ തയ്യാറായി. ആരൊക്കെയോ അവസാനമായി ചുംബനം കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടു. എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോള്‍, അവസാനമായി മുരളിയേട്ടന് ഒരു ചുംബനം കൊടുക്കാന്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആരോ പിന്നില്‍ നിന്ന് പിടിച്ചു നിര്ത്തിയിക്കുന്നതവള്‍ അമ്പരപ്പോടെ അറിഞ്ഞു. പിന്തിരിയുമ്പോള്‍ അപരിചിത ഭാവത്തില്‍ മുഖം തിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന വത്സലേടത്തിയെ കണ്ടു.

‘വത്സലേടത്തീ...ഞാന്‍ മുരളിയേട്ടന് ഒരുമ്മ......’

‘വേണ്ട.....അവന്റെ ആത്മാവ് കോപിക്കും....’ പരുഷമായി മറ്റെവിടെയോ നോക്കി വത്സലേടത്തി നിന്നു.

മുരളിയേട്ടന്‍ തന്റെ മുന്‍പിലൂടെ ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങുന്നതവള്‍ കണ്ടു.

‘വത്സലേടത്തീ...ദേ മുരളിയേട്ടന്‍ പോകുന്നു.....’ ശ്രീജ പരിഭ്രാന്തയായി. വത്സലേടത്തി കൂസലില്ലാതെ പിടി മുറുക്കി തന്നെ നില്‍പ്പ് തുടര്‍ന്നു.

‘എങ്കില്‍........ ഞാന്‍ മുരളിയേട്ടനെ ഒന്ന് തൊട്ടോട്ടേ...? ന്‍റെ മുരളിയെട്ടനെ ഞാന്‍ ഒന്ന്....’ ആരോ ശക്തിയായി അവളുടെ കാലുകള്‍ മനപ്പൂര്‍വ്വം എന്നവണ്ണം ചവുട്ടി ഞെരിച്ചു കടന്നു പോയി. വേദന സര്‍വ നാഡികളെയും കശക്കിയെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് സഹനത്തിന്‍റെ തടാകം തീര്‍ത്തു. ഒച്ചപ്പാടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ മുരളിയേട്ടന്‍ തെക്കേ തൊടിയിലേക്ക്‌ അവസാനമായി പോകുകയാണ്. വീണ്ടും ശരീരം തളര്‍ന്ന്, കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ടു നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു. ബോധമറ്റു ശ്രീജ മറിഞ്ഞു വീഴുമ്പോള്‍ വത്സലേടത്തിയുടെ കൈകള്‍ ആശ്രയത്തിനായി എത്തിയില്ല. അദമ്യമായ ആഗ്രഹം കൈവിരലുകളുടെ രൂപം പൂണ്ട് തറയില്‍ അനാഥമായി നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു. വിയര്‍പ്പില്‍ മുങ്ങി വിറ കൊണ്ടു പിടഞ്ഞ പളുങ്കുസമാനമായ ആ കൈവിരലുകള്‍ അശ്രദ്ധമായി കടന്നു പോയ ഏതോ തഴമ്പു വന്നു വീര്‍ത്ത പുരുഷകാല്‍പാദത്തിനടിയില്‍ നിര്‍ദയം ചതഞ്ഞരയപ്പെട്ടു. അപ്പോഴും ആ കൈവിരലുകള്‍ ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....

........ ഞാന്‍ ഒന്ന് തൊട്ടോട്ടേ................................?