സമര്‍പ്പണം (കഥ)

പുറത്ത് കൂരിരുട്ടായിരുന്നു. അലറിപ്പെയ്യുന്ന മഴ അവസാനമില്ലാതെ തുടര്‍ന്നു. ഭീകരമായ മുഴക്കത്തോടെ പാഞ്ഞു കടന്നു വന്ന കലിപൂണ്ട കാറ്റില്‍ കത്തിച്ചു വച്ച മെഴുകുതിരിവെട്ടം പിടച്ച്,പിടഞ്ഞു ചത്തു. തുറന്നു കിടക്കുന്ന വാതിലിലൂടെ ആ രൂപം മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കയറിയത് പെട്ടെന്നാണ്. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ തനിസ്വരൂപം കാട്ടിയ മിന്നലില്‍ ആ രൂപം അല്‍പ്പം കൂടി വ്യക്തമായി.

‘ഹാരാത്....? ‘ ഭയചകിതയായി ഐഷുമ്മയുടെ ശബ്ദം പതറി. പെണ്മക്കള്‍ മൂവരും മഴ സമ്മാനിച്ച നേരിയ തണുപ്പില്‍ പുതച്ചുറങ്ങുകയായിരുന്നു.

‘ദാരാന്നല്ലേ ചോയിച്ചേ.......’ ഭയത്തിനു മേല്‍ ഐഷുമ്മയുടെ ശബ്ദമുയര്‍ന്നു.

‘ദ് ഞാനാ ഐഷൂ.........’ ഭര്‍ത്താവിന്റെ ചിരപരിചിതശബ്ദം ! അന്ന് വരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്തത്ര പതിഞ്ഞ്, ശക്തി ക്ഷയിച്ചിരുന്നു. 

‘ങ്ങളോ....മുണ്ടാണ്ടാണോ കേറി ബരണേ.....ദു നല്ല കൂത്തായിരിക്കണ്...പേടിചിട്ടിപ്പം ഉശിര് പോയേനെ....നില്ല് മെഴുകുതിരി ബയ്ക്കട്ടെ....കരണ്ട് പോയിട്ടരമണിക്കൂറായേക്കണ്...’

‘ഒച്ച ബയ്ക്കാതെ ഐഷൂ... കുട്ട്യോളെ ഉണര്ത്തരുതേ...’ അയ്യാള്‍ കെഞ്ചി.

രക്തക്കറ പുരണ്ട ജുബ്ബയും മുണ്ടും മെഴുകുതിരി വെട്ടത്തില്‍ കണ്ട് ഐഷുമ്മ ഞെട്ടി.

‘ഒച്ച ബയ്ക്കല്ലെടീ.....കുട്ട്യോളെ നീ ഉണര്ത്തല്ലേ....’

നിലവിളിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ ഐഷുമ്മയുടെ വായ പൊത്തി അയാള്‍ വീണ്ടും കെഞ്ചി. പണ്ടെന്നോ പരിചയിച്ചറിഞ്ഞ രക്തത്തിന്‍റെ രൂക്ഷ ഗന്ധം ഐഷുമ്മയുടെ മനസ് തളര്‍ത്തി. അവര്‍ അയാളുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി.

‘എന്താ ഇങ്ങള്‍ക്ക് പറ്റീത്......എബ്ടുന്നാ ഈ ചോര മുയ്മന്‍ പറ്റിയേക്കണ്...’

അയാള്‍ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലയ്ക്ക് കൈകള്‍ കൊടുത്ത് കട്ടിലിലിരുന്നു.

‘പറയ് മനുഷ്യേനെ എന്തിടങ്ങേറിലാ ങ്ങള് ചാടിയേക്കണ്...? ഐഷുമ്മ അയാളോട് ചേര്‍ന്നു നിന്നു.

‘ഞമ്മള് ഓനെ കൊന്നു ഐഷൂ.......പാടത്ത് മഴ മുയ്മന്‍ നനഞ്ഞ് ഓന്‍റെ മയ്യത്തിപ്പോള്‍ കിടക്ക്വാകും.....ആര്‍ക്കും വേണ്ടാണ്ട്.....’

‘ആരുടെ കാര്യാ ങ്ങളീ പറേന്നത്..?’

‘ഐഷൂ...ഇജ്ജെന്നെ കുറ്റം പറയല്ലേ....ത്ര കാലാ ഈ പെരുത്ത കഷ്ടം സഹിക്യാ...? ഇരുപത് ബര്‍ഷം ഗള്ഫില് കിടന്ന്‍ ചോര നീരാക്കിയിട്ടു നിക്ക് മിച്ചം സമ്പാദിക്കാന്‍ പറ്റീത് ബാങ്കിലുള്ള ആ ആറുലക്ച്ചം ഉറുപ്പികയാ...മ്മക്ക് പെണ്‍കുട്ട്യോള് മൂനല്ലേ ഐഷൂ...അവരുടെ നിക്കാഹിനു ന്‍റെ കൈവശം ആകെയുള്ളത് ദ് മാത്രാ....കള്ളഒപ്പിട്ടു കൊടുത്ത് അതീന്ന്‍ രണ്ട് ലക്ച്ചം രൂപയാ  ആ ഹമുക്ക് എടുത്ത് കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ചെലവാക്കീത്.....ചോയിച്ചപ്പോ കള്ള് ഷാപ്പിലിരുന്ന അത്രേം ആളോല്ടെ മുന്‍പിലിട്ടു ഓന്‍ എന്നെ തച്ചു. ഒറ്റ മോനെന്നു ബച്ച് എത്ര പുന്നാരിച്ചും ലാളിച്ചുമാണ് മ്മളവനെ ബളര്ത്തീത് .....എന്നിട്ടും ഓന്‍ ന്തേ തലതിരിഞ്ഞു പോയത്...എബ്ടെയാ ഐഷൂ മ്മക്ക് പിഴച്ചത്...?’ അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ പടര്‍ന്ന നനവിന് ചോരയുടെ നിറമായിരുന്നു. ഐഷുമ്മ ഹൃദയം പിളര്‍ക്കുന്ന വേദനയോടെ വാടിത്തളര്‍ന്ന്‍ നിന്നു. വേച്ച് വീഴുമെന്നായപ്പോള്‍ ആശ്രയത്തിനായി അവര്‍ ശൂന്യതയില്‍ പരതി.

‘ആ ഒന്നു പോയാലെകൊണ്ട് മൂന്നെണ്ണം രക്ച്ചപെടും...ന്‍റെ കേസ് തിരിക്കാനോ ന്നെ പുറത്തിറക്കാനോ ഒരു നയാ പൈസാ പോലും ങ്ങള് ചിലവാക്കരുത്....ഉള്ള പൈസോണ്ട് കുട്ട്യോള്‍ടെ കാര്യങ്ങള്‍ ശേലാക്കണം....ബാപ്പയെ ഓര്‍ത്ത് കരയരുതെന്നവരോട് പറയണം....പിന്നെ ഇനി ബരണ ആവ്സ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉസ്മാനെ മാത്രം ബിളിക്കുക...ഓനെ മാത്രേ അനക്ക് ബിസ്വാസൊള്ളൂ......’

തകര്‍ത്തു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങാന്‍ എഴുന്നേറ്റ്, അയാള്‍ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു. ശാന്തമായുറങ്ങുന്ന പെണ്മക്കളുടെ മുഖത്തേക്ക് അയാള്‍ കുറെനേരം നോക്കി നിന്നു.

‘പോട്ടേ...ഐഷൂ....’ അയാള്‍ ഭാര്യയുടെ നെറുകയില്‍ ഒരു ചുംബനം നല്‍കി. ഐഷുമ്മയുടെ നെറ്റിയിലൂടെ അയാളുടെ ചുടുകണ്ണീര്‍ ഒലിച്ചിറങ്ങി.

‘ഇന്നന്നെ കീയടങ്ങണം......ഇയ്യ് ബെജാറാകണ്ട ഐഷൂ....ഓന്റെ മയ്യത്ത് നനയാണ്ട് കിടത്തിയിട്ടേ ഞമ്മള് പോകൂ.....വിഷമിക്കാണ്ട് വാതിലടച്ച് കിടന്നോളീ......’

കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയിലൂടെ അയാള്‍ ഇരുട്ടില്‍ അലിഞ്ഞ് അപ്രത്യക്ഷനായി.ഐഷുമ്മ ത്രാണി നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് തറയിലമര്‍ന്നു. നിനച്ചിരിക്കാതെ കലിയിളകി പിന്നെയുമെത്തിയ കാറ്റില്‍ മെഴുകുതിരിവെട്ടം വീണ്ടുമണഞ്ഞു വീടാകെ ഇരുട്ടു പരന്നു. (അശുഭം)
2014 മെയ്‌ 25 നു ബൂലോകത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. 
ലിങ്ക്  http://boolokam.com/archives/155923